Elk jaar minstens een nieuw album. De slungelachtige man met baard uit Texas en zijn uitpuilende ogen zou op dit moment wel eens de meest productieve artiest in de country- en americana-wereld kunnen zijn. Nauwelijks ken je de songs van een nieuw Crockett-album goed genoeg om die mee te kunnen fluiten of er komt al weer een nieuwe op de markt. Zijn dadendrang is onverzadigbaar. Dat wordt nog bewonderingswaardiger als je je bedenkt, dat de man bijna iedere dag in Noord-Amerika wel ergens op de planken staat.
Geen club, geen hal, geen openluchttheater is veilig voor hem. Goed voor ze en goed voor iedere organisator, want Charley, die jarenlang vocht met alcohol- en drugsproblemen en soms dakloos was, heeft zich ontwikkeld tot iemand met kwaliteitsgarantie. Je weet wat je van hem kunt verwachten en wordt niet teleurgesteld.
Dat gaat ook op voor zijn albums. Hij wordt, dat kun je rustig zeggen, eigenlijk bij iedere cd beter. Bij iedere nieuwe release komt hij meer tot zichzelf en zijn eigen sound, hetgeen echter niet betekent, dat je hem qua stijl kunt plaatsen. Dat in ieder geval niet! “Ik heb vele jaren als straatmuzikant doorgebracht”, vertelde hij onlangs. “Ik heb op elke hoek van de straat gestaan. Hier heb ik country gespeeld, daar folk, ergens anders pop en in omgevingen van New Orleans heb ik natuurlijk jazz-standaards gespeeld. De straat is mijn leermeester. Je moet wat te bieden hebben, opdat de mensen blijven staan om naar je te luisteren”.
Dat heeft hij meegekregen en geleerd. Van deze ervaring maakt hij nu ook gebruik voor zijn albums en tournees, waarbij hij met stijlrichtingen kan jongleren als een circusartiest. Makkelijk mengt hij de ingrediënten, waarbij de basis bij bijna ieder van de nieuwe tracks van dit album uit roots-country en folk bestaat, smaak overgoten met wat nostalgie en ironie met een knipoog. Precies deze mix maakt Charley Crockett zo sympathiek.
Hij is beslist geen uiterst begenadigde zanger. Zijn stem kent grenzen en de omvang van boven naar beneden is te overzien. Slim als hij echter is, probeert hij helemaal niet met vocaal geweld te schitteren. Hij maakt daarentegen van de nood een deugd en blijft vocaal altijd binnen zijn eigen terrein, dat hij soeverein weet te bedienen; dat juist in een stoffig wild-west-nummer als “Black Sedan” prima tot uiting komt. Er is überhaupt veel herinnering aan vroegere dagen, aan oude cowboys en oude films. De titeltrack bijv. klinkt helemaal zo, alsof die uit een serie van John Wayne zou komen. Of niet soms? “Jawel, daar heb je volkomen gelijk in”, zegt hij, “ik heb me voor de track laten inspireren door de oude James Stewart-western – The Man From Laramie- en daarom klinkt die ook zo erg retro”.
Inhoudelijk gaat hij in op iets anders: “Waco is eigenlijk geen erg geliefde stad in Texas, maar we zijn er al zo vaak doorheen gereden, dat ik dacht dat het tijd werd om wat meer aandacht aan deze plaats te schenken. En omdat Billy Joe Shaver in Waco heeft gewoond en in 2020 daar is gestorven, had ik nog een goede reden voor deze song”. Deze speciale wild-west-klanken geven echter maar één kant van zijn cd-medaille weer. De rest wordt vertolkt met muzikale verrassingen. Bijv. “Trinity River”. Een song met blazers, met complexe akkoorden, met ritmische beat, kortom een song met jazz-feeling en daarmee niet ver verwijderd van de Lyle Lovett-sound als die met zijn big band uitpakt. Ziet hij dat ook zo? Nee hoor, hij kent Lyle Lovett niet eens! Als je hem echter confronteert met “Just Like Honey”, of iets van Dylan en het op het wat ondeugende “I’m Just A Clown” van Lee Hazelwood, krijg je een hoogst verheugend ”I appreciate that” te horen. “Deze vergelijkingen vereren mij”.
Vooral met Lee Hazelwood. Met de in 2007 overleden country- en easy-listening-troubadour schijnt hij zich verbonden te voelen. “Lee kon je ook niet vastleggen op éénstijlinrichting. Die heeft ook gewoon zijn ding gedaan en ook hij liet anderen raden, wat dat nu inhield”. Hij doet het niet anders en doet het goed.
Samengevat: nieuws van Charley Crockett. Nauwelijks een andere country- en americana-artiest voorziet zijn fans zo vlijtig als de magere man uit Texas. Op “The Man From Waco” komt hij weer in topvorm.
Tracklist:
1.The Man From Waco Theme
2. Cowboy Candy
3. Time Of The Cottonwood Trees
4. Just Like Honey
5. I’m Just A Clown
6. Black Sedan
7. The Man From Waco
8. Trinity River
9. Tom Turkey
10. Odessa
11. All The Way From Atlanta
12. Horse Thief Mesa
13. July Jackson
14. The Man From Waco Theme
Charley Crockett : “The Man From Waco
Label: Son Of Davy / Thirty Tigers
Release datum: 9septeber 2022