Album recensie: Zach Bryan – “American Heartbreak”

Zoiets kun je eigenlijk niet bedenken. Nee, je zou het echt niet geloven. Tja, het leven zit vol met de gekste verhalen zoals dat van Zach Bryan: zoon van een marineman, geboren in Okinawa, Japan en opgegroeid in de ‘wereldberoemde’ metropool Oolagah ergens in Oklahoma. Eerst volgde hij de familietraditie en ging zoals zijn vader en opa naar de marine. Acht jaar dienst en in 2021 werd hij eervol ontslagen. Al tijdens zijn militaire tijd schreef hij songs, die hij met een i-phone opnam en op You Tube plaatste. Een van zijn tracks “Heading South”ging, zoals dat zo mooi heet, in 2019 viraal. Dit nummer bezorgde hem ook de eerste entree in de Charts. Met het volgende nummer “Oklahoma City” bleef hij succes boeken alsook met zijn andere songs.

In 2019 bracht hij met eigen regie zijn eerste album uit, het aan zijn overleden moeder opgedragen “DeAnn” en behaalde daarmee de 6^e plaats in de Folk-Charts en plaats 31 in de rock-list. Zo ging het maar door. Zijn volgende onafhankelijke release “Elisabeth” deed het nog veel beter: naast een top-tien resultaat in de Folk-Charts, bereikte hij de 16^e plaats van de “US Heat” best list en (niet slecht voor de nieuwkomer) een 41^e plaats van de country-hitparade. Je merkte, je voelde, daar zit potentie in.

Dat hij inderdaad met zijn eerste door Warner Bros. Nashville uitgebrachte album “American Heartbreak” meteen zoveel zou losmaken, had de meest fantasierijke figuur niet gedacht. Hij scoorde: 1^e plaats in de Folk-, Country- en Rock-Charts, 5^e plaats in de genre-overstijgende top 200. Daar bovenop komen meer dan respectabele klasseringenin Canada en Australië. Ongelooflijk toch?

Ongelooflijk is het succes ook, omdat Zach Bryan eigenlijk tegen de stroom in zwemt. Of is er net iets gebeurd in Nashville? Is rustiek bedrijf en zijn met beide benen op de grond staande eerlijke songs misschien nu weer hip? Zou goed kunnen. Moet zelfs wel zo zijn, anders kun je het succes van dit album niet verklaren.

Al bij het openingsnummer spitst de welwillende luisteraar de oren: “Late July” heet de track: een akoestische gitaar, meer slordig dan zuiver opgenomen, een scherpe, zeker niet virtuoze banjo en daarbij de stem van Bryan: enigszins opgeruwd, sympathiek, goudeerlijk en soms wat naast de eigenlijk bedoelde melodie zingend. Wie naar het tegenovergestelde van high fidelity zoekt, vindt het hier. Van deze hoogst verwonderlijke demo-kwaliteit is sprake bij alle 34 tracks op dit album. Twee uur en een minuut verouderde folk- en country/singer-songwriting. De pure essentie van een lied.

Natuurlijk zoek je bij nieuwkomers altijd naar vergelijkingen en zou je de nieuweling ergens willen plaatsen. Referenties kunnen daarbij helpen. Maar in het geval van Bryan vind je die niet zo snel. Het is wel duidelijk dat zijn traditionele stijl deugdelijk is voor vergelijkingen met bijv. Jon Pardi, Brent Cobb, Morgan Wade of Charley Crockett. Het meest treffend echter lijkt een mix van Bob Dylan en Tyler Childers. Van de goede oude Bob heeft hij de simpele, maar effectieve melodieën en veel geestige zinsdelen, van Tyler Childers de moeilijke vertolking, de ongemanierde interpretatie, de passie en het ondoorgrondelijke.

Soms, zoals bijv. bij de tweede song “Something In The Orange” doet ook Neil Young de groeten. Daarvoor alleen al zorgt de heart-of-gold typische mondharmonica. Desondanks moet je constateren, dat Zach net zover verwijderd is van een kopie van andere country- of folk-sterren, als een synthesizer van een bluegrass-band. Hij is zichzelf. Hij schrijft zijn songs en lijkt niet naar links of rechts te kijken op bestlists. Petje af!

Een groot gedeelte van de “American Heartbreak”-sets is gemaakt in akoestische country- en folk. Tussendoor gaat het er ook wel eens rockig aan toe. Het fiddle-inferno “Mine Again” vertolkt hij met de energie van een punk-zanger. Heel heftig. Bij het erg vlot gebrachte “Younger Years” (de man is 26 jaar) doet een rockende elektrische gitaar mee en een pittige drive.

Nog moeilijker, maar zeker niet ‘gladder’ of ingewikkelder geënsceneerd, pakt het rauwe country-blues-nummer “Whiskey Fever” uit. Een song als een old fashioned: moeilijk, droog, maar wel lekker. Dat gaat ook volledig op voor de heartland-rocker “Sober Side Of Sorry”. Wie gecharmeerd is van John Mellencamp, zal ook dit nummer omarmen.

Samengevat: weinig kosten, veel muziek. Zach Bryan brengt op zijn major-debuut “American Heartbreak” 34 rustiek gehouden country- en folk-tracks. Een sound, die ergens ligt tussen Dylan en Tyler Childers. Sterk!

Tracklist:

1. Late July
2. Something In The Orange
3. Heavy Eyes
4. Mine Again
5. Happy Instead
6. Right Now The Best
7. The Outskirts
8. Younger Years
9. Cold Damn Vampires
10. Tishomingo
11. She’s Alright
12. You Are My Sunshine
13. Darling
14. Ninth Cloud
15. Oklahoma City
16. Sun To Me
17. Highway Boys
18. Whiskey Fever
19. Billy Stay
20. Sober Side Of Sorry
21. High Beams
22. The Good I’ll Do
23. Someday (Maggie’s)
24. Poems And Closing Time
25. From Austin
26. If She Wants A Cowboy
27. Corinthians (Proctor’s)
28. Open The Gate
29. Half Grown
30. No Cure
31. 68 Fastback
32. Blue
33. Waterwell
34. This Road I Know