Ashley McBride had gewoon door kunnen gaan zoals tot nu toe. Het loopt tenslotte toch prima voor deze 39-jarige uit Waldron, Arkansas. Haar in 2018 uitgekomen album “Girl Going Nowhere” bereikte de 7e plaats van de Country- en bovendien de top 50 van de algemene Charts. De opvolger “Never Will” uit 2020 deed het niet minder. Daar bovenop komen een paar Grammy-nominaties en de gerenommeerde “New Artist Of The Year”-Award van de Country Music Association. Haar sound, eerlijk, ruw en met ‘twang’ in haar stem, werd zowel door fans als critici enthousiast ontvangen. Dus waarom zou je zo niet doorgaan?
Waarom niet weer wat fijne, zowel traditioneel als hippe country-songs op een elpee zetten en de carrière stijgt weer.
Goed, dat lukt haar misschien ook met haar nieuwe album “Lindeville”. Misschien zelfs wel sneller dan met een conventionele cd. Dat is echter geen garantie, want dit album maakt het de welwillende luisteraar niet echt makkelijk. Er zit een verhaal achter dit werk. Een grondgedachte, een leidend idee, allesbehalve van de plank. “Lindeville” is in de eerste plaats opgedragen aan de in 2006 overleden country-songwriter Dennis Linde.. zijn grootste door hem geschreven hit is “Burning Love”, de tijdloze Elvis-klassieker. Daarenboven schreef hij tracks voor Garth Brooks (“Callin’ Baton Rouge”), Mark Chesnutt (“Bubba Shot The Jukebox”), Joe Diffie (“John Deere Green”) en zijn laatste grote treffer “Goodbye Earl” voor de Chicks.
Alles bij elkaar scoorde Linde nauwelijks meer dan een half dozijn hits. Dat is niet bepaald veel, maar hij was bij de Nashville-songschrijvers niet alleen een erg geliefde collega, maar had ook zijn eigen stijl. Hij beeldde karakters zo gedetailleerd en levensecht uit, dat je dacht die te kennen. Wie aandachtig luistert, herkent in de verschillende songs dezelfde types. Deze manier van werken heeft Ashley voor dit album overgenomen. Ze houdt zelfs bij dit werk wat in. De elpee heet officieel ook “Ashley McBride presents: Lindeville”. Dat geeft al aan, dat de zangeres meer een soort gesprekleidster is. Ze loopt het programma van het concept-album af en neemt (en dat is net zo ongewoon als verbazingwekkend) niet eenmaal in welke song dan ook de eerste stem op zich.
Daarmee betaalt ze voor haar goudeerlijke, robuuste, fris van de lever-charme haar artistieke mannelijke en vrouwelijke collega’s de rekening. Een album is immers oorspronkelijk altijd het resultaat van een teamprestatie. Met “Ashley McBride presents: Lindeville” deelt ze de spotlights en treedt bij enige tracks bescheiden in de achtergrond op, terwijl acts als Brandy Clark of Brothers Osborne de lead –vocals op zich nemen. Om “Lindeville”, deze fictieve stad in het midden van de USA tot leven te laten komen, strooit Ashley steeds met kleine radio-jingles voor fantasie-producten. Je ziet, dat daarover is nagedacht.
Dat doet Ashley echter sowieso. Haar songs stralen vanaf haar begincarrière een zeldzame authenticiteit uit. Ze weet, waarover ze zingt. Ze heeft het meegemaakt. En ze sleept ook ijzers uit het vuur, die misschien niet gloeiend heet zijn, maar allemaal naast de mainstream zitten. Dat gaat bijv. op voor het openingsnummer “Brenda Put Your Bra On”. Een bluesachtige gortdroge country-rocker met een melodie, die de vertolker van deze tekst erg bekend voorkomt, maar ondanks verwoede pogingen niet thuis kan brengen. Een song, waarin iemand zijn vrouw met de baby-oppas bedriegt. Hard? Zo is het leven! Ook in Lindeville. Bluesachtig, folkachtig, beetje Clapton-achtig gaat het met “Jesus Jenny” meteen verder zonder Ashley voor de microfoon.
Dan volgt de eerste halve minuut durende radio-spot over een zeker “Dandelion Diner”. Hier wordt echt duidelijk, dat er veel ambities achter “Ashley McBride presents: Lindeville” zitten. Misschien wel te veel. Een beetje argwanend zou je wel kunnen worden, maar dan komt “The Girl In The Picture” al: een werkelijk supersterke country-rocker. Krachtig, straight, zonder franje. Het eerste hoogtepunt van de cd, gevolgd door de volgende, erg originele in extreem traditionele uitvoering van “If These Dogs Could Talk”, dat doet denken aan June Carter.
Bij “Play Ball”, een erg aantrekkelijke country-folk laat John Osborne zijn diepe stem horen. Vanaf daar wordt het bij iedere song haast nog beter: “Missed Connections” maakt indruk met een typische Marty Stuart- of Lyle Lovett retro-sound, een honky-tonk piano en een mooie slide-gitaar-solo. “Gospel Night At The Strip Club” is gebaseerd op een evenzo simpel als gedenkwaardig gitaarspel. Een hypnotiserende folk-gospel, de rustieke shuffle “When Will I Be Loved” zou de beste song van Linda Rondstadt sinds “It’s So Easy” kunnen zijn. “Bonfire At Tina’s” overtuigt als weelderige gospelachtige folk-song met een geweldige melodie.
Met de verzoenende, romantische titeltrack sluit “Lindeville” af. Een oord, dat soms heerlijk en soms als in een nachtmerrie tot uiting komt net als in het werkelijke leven.
Samengevat: Ashley McBride gaat volledig op in “Lindeville”. Ze presenteert een concept-album, dat de overleden songwriter Dennis Linde opspoort. De hoge vocale kwaliteit maakt het iets teveel willen echter tot een soort wedstrijd.
Tracklist:
1. Brenda Put Your Bra On (feat. Caylee Hammack & Pillbox Patti)
2. Jesus Jenny (feat. Aaron Raitiere)
3. Dandelion Diner
4. The Girl In The Picture (feat. Pillbox Patti)
5. If These Dogs Could Talk (feat. Brandy Clark)
6. Play Ball (feat. Brothers Osborne)
7. Ronnie’s Pawn Shop
8. The Missed Connection Section Of The Lindeville Gazette (feat. Brandy Clark & Aaron Raitiere)
9. Gospel Night At The Strip Club (feat. Benjy Davis)
10. Forkem Family Funeral Home
11. When Will I Be Loved (feat. Brandy Clark, Caylee Hammack & Pillbox Patti)
12. Bonfire At Tina’s (feat. Caylee Hammack, Brandy Clark & Pillbox Patti)
13. Lindeville
Ashley McBride : “Lindeville”
Label: Warner Bros. Nashville
Release datum: 30 september 2022-10-07
