Eén ding moet je vooraf wel zeggen: jammer dat Drake White geen nieuw album uitbrengt, want de groove en de vibes die de slimme vent met zijn markante hoed bij de songwriting en de nieuwe tracks hebben omringd, zijn goed afgestemd. Welhaast perfect zelfs. Je mag gerust vaststellen, dat Drake White sinds zijn laatste, hooggeprezen en bovendien uiterst succesvolle album er artistiek nog een schepje bovenop heeft gedaan. Hij is nog beter geworden. Als zanger, als songwriter, als arrangeur, kortom: als artiest.
Mede daarvoor verantwoordelijk zouden ook de verschillende tournees in het voorprogramma van menige country-grootheid en -icoon kunnen zijn. Zo deelde de in 1983 in een gehucht genaamd Hokes Bluff, Alabama, geboren singer/songwriter bijv. het podium met Eric Church, Dierks Bentley, de Zac Brown Band, Darius Rucker en een zekere Willie Nelson. Leren van de besten; Drake schijnt dat motto ter harte genomen te hebben.
Maar ook voor Drake scheen de laatste jaren niet altijd de zon. Integendeel. Begin vorig jaar werd bij hem een hersenaandoening vastgesteld (AVM). Een zeldzame en verraderlijke ziekte, die in het ergste geval tot een beroerte of verlammingen kan leiden. Niet alleen zijn carrière stond op het spel. Maar White heeft de ziekte overwonnen zoals dat heet. Een triomf, die zijn in 2016 verschenen album “Spark” degradeert tot een futiliteit. Wat betekent immers een hit t.o.v. een leven?
Ongetwijfeld verandert zo’n ongeluksincident iemand. Het laat hem met een andere blik naar de wereld kijken, de prioriteiten komen anders te liggen: onbelangrijk wordt overbodig, belangrijk nog belangrijker. Wat telt is hier en nu. Vanuit deze achtergrond moet je het vijftal nieuwe songs van “Stars”beluisteren en waarderen.
De opmaat van de EP wordt gevormd door “Luckiest Man”. Ook al had Drake White bij deze songwriting geen aandeel vermoed je dat de song zijn nieuwe leven beschrijft. Een sterke track. Ook al omdat Drake, zoals reeds aangehaald: onbelangrijk wordt overbodig – de sound van onnodige technische snufjes en klankversiering heeft ontdaan. Het pure, tot op de essentie gereduceerde arrangement, laat de geweldige stem van White nog beter uitkomen.
Wie nu echter denkt, dat de sterke vent uit Alabama is veranderd in een soort heilige of ongrijpbare, kan al bij de volgende track geruster ademhalen: “Mix ‘Em With Whiskey” is, zoals de titel belooft, een echt dranklied. Rijk voorzien van alcohol. Stuwend ritme, bluesachtig, gitaarloopjes, die doen denken aan oude Stones-dagen en een melodie, die in de verte herinnert aan “People Get Ready”. Nee, zo klinkt een heilige niet. Zelfs geen theedrinker. Zo klinkt iemand, die met volle teugen van het leven geniet en een stevige whisky hoort daar af en toe bij.
Natuurlijk ook goed eten, zoals hij in het navolgende “Eat, Drink & Dream” uitgebreid en met humor verwoordt. Een in midtempo vertolkte country-rocker met een hitgevoelig refrein. Naast White waren Tommy Cecil en Greylan James verantwoordelijk voor deze song. Van eenzelfde soort is ook “My Favorite Band”. In het door White samen met Ross Ellis, Dan Fernandez en Michael Whitworth gecomponeerde nummer geeft Drake de namen van zijn muzikale helden prijs en je had het kunnen vermoeden: naast Patsy Cline, de Muscle Shoals hoort daar ook blues-icoon Stevie Ray Vaughn bij. Tja, de man heeft wel smaak.
De meest stralende song-ster op deze EP heeft White voor het laatst bewaard: het schitterende grotendeels akoestische ontroerende country-folk-nummer “All Would Be Right With The World”. Een langzame, aangrijpende en heerlijk optimistisch gebrachte song. Een moedgevend nummer, dat als geschapen is voor deze tijd.
Samengevat: na een overwonnen ziekte begint Drake White aan een nieuw hoofdstuk in zijn carrière. Artistiek gerijpt en authentieker dan ooit. Helaas was het nieuwe materiaal slechts voldoende voor een EP.
Tracklist:
- Luckiest Man
- Mix ‘Em With Whiskey
- Eat, Drink & Dream
- My Favorite Band
- All Would Be Right With The World
Drake White: “Stars”
Label: In eigen beheer
Release datum: 24 april 2020
